Aptekarz artystą malarzem

wrzesień 2010, nr 49/27 online

 

APTEKARZ ARTYSTĄ MALARZEM

magistra farmacji Tadeusza Petlica,

 

aptekarza ze Szczyrzyca w powiecie limanowskim

 

 

 

 

   Malowałem już dużo wcześniej, zanim zostałem aptekarzem! Trwa ta zabawa od lat szkolnych. Sztuką interesowałem się od dziecka. Co tydzień z niecierpliwością oczekiwałem na tygodnik „Przyjaciółka”, w którym na ostatniej stronie były umieszczane reprodukcje polskich malarzy.

 

 

   Początki twórczości nie były łatwe. Trudno było wtedy zdobyć dobre kredki! Farby olejne można było kupić tylko za okazaniem legitymacji przynależności do Związku Plastyków Polskich. Dlatego sam robiłem sobie farby, mieszając farby plakatowe z białkiem jajka. Obrazy miały wtedy ciekawy połysk. W szkole średniej miałem mniej czasu na moją pasję, a najwięcej malowałem podczas wakacji. Po ukończeniu technikum farmaceutycznego myślałem o studiach artystycznych. Złożyłem papiery i wymaganą „własną twórczość” na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Rodzina była zaskoczona, gdy zostałem powiadomiony, że zakwalifikowano mnie do egzaminu wstępnego. Rodzice nie pochwalali mojego wyboru i usilnie radzili, bym wybrał studia na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Krakowie. Będąc już studentem farmacji nie rozstawałem się z moją pasją. Znajdowałem czas na pogłębianie wiedzy z zakresu technik malarskich. Uczęszczałem także na zajęcia z malarstwa, prowadzone w Pałacu pod Baranami.

 

 

   Techniki malarskie początkowo dostosowałem do materiałów malarskich, które można było zakupić! Dlatego pierwsze rysunki wykonałem węglem. Wrażliwość na piękno pejzażu ujawniła się w postaci licznych akwareli i temper. Od wielu lat, aż do dziś, pozostaję przy malarstwie olejnym.

 

 

   Natchnieniem do tworzenia pejzaży była i jest niemal wyłącznie przyroda. Ich tematem są góry, szczególnie Beskid Wyspowy, ale uwielbiam także morze. Maluję również bukiety kwiatów i abstrakcyjne kompozycje formistyczne.

 

 

   Od dawna interesowałem się historią sztuki. Duże wrażenie zrobiły na mnie dzieła okresu renesansu, baroku, XVII-wieczna sztuka holenderska, okres romantyzmu i tak by można wymieniać wiele kierunków. Nie ukrywam, że bardzo bliski jest mi impresjonizm. Zachwycam się obrazami wszystkich artystów impresjonizmu, szczególnie urokliwe są dla mnie dzieła:  „Wschód słońca” Claude Monet i Edgar Degas „Błękitne tancerki”.

 

 

   Oczywiście, kusi mnie abstrakcja, która daje możliwość różnych interpretacji przez oglądających. Tak naprawdę forma przedstawiona na obrazie nie jest nigdy zupełnie abstrakcyjna, ponieważ powstała na drodze procesu w którym uczestniczy psychika autora, poddana wpływom świata zewnętrznego oraz zawsze budzi jakieś skojarzenia z formami rzeczywistymi.

 

 

   Lokalizacja Szczyrzyca, w którym mieszkam, jest inspiracją do powstawania ciągle nowych pejzaży. Kiedy po raz pierwszy tu przyjechałem urzekły mnie okoliczne widoki: góry Ciecień i Śnieżnica, kwitnące drzewa owocowe w licznych sadach, żółte kaczeńce w przydrożnych rowach, a także zabytkowy klasztor Cystersów. Zacząłem wędrować po okolicy i starałem się jak najszybciej przenieść na płótno te piękne widoki. Mam nadzieję, że po części udało mi się to. Na pewno życie w miejscowości, która swoim urokiem zachwyca o każdej porze roku jest dla mnie impulsem do malowania.

 

 

   Nie, tematyki takiej nigdy nie podejmowałem!

 

 

   Oczywiście zgadzam się, że wnętrza aptek zabytkowych, wystrój, wagi, naczynia, meble to dobry temat do namalowania martwej natury. Nigdy jednak nie pracowałem w starej aptece, nowo otwierane apteki w okresie socjalizmu miały wszystkie ten sam wystrój, który nigdy mnie nie inspirował do malowania.

 

 

   Trudno wypowiedzieć się na ten temat. W aptece prowadzonej przeze mnie jest powieszonych kilka obrazów, jednak zainteresowania tutejsi mieszkańcy nie wykazują. Uwagę zwracają czasami turyści i przyjezdni pacjenci. A tak naprawdę – to nieliczni mieszkańcy Szczyrzyca wiedzą o mojej pasji i po prostu nie wiedzą, że obrazy z apteki są mojego autorstwa!

 

 

   Uczestniczyłem w plenerach organizowanych przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Lublinie, w Muszynie i na Wegrzech – w Berettyóújfalu. Praca w grupie ma swoje korzyści, ale dla mnie tylko na początku, ponieważ można skonfrontować swoje odczucia z innymi. Generalnie jednak tworzyć wolę w samotności.

 

 

   Brałem udział w malarskich wystawach poplenerowych, otrzymując wyróżnienia lub symboliczne nagrody, np. farby tempery, farby olejne, albumy z malarstwem.

 

 

   Malarstwo jest dla mnie relaksem, wypoczynkiem, zapomnieniem o sprawach trudnych…

 

 

   Po ukończeniu studiów w 1966 roku podjąłem pracę w aptece w Lublińcu. W 1968 zostałem zatrudniony jako zastępca kierownika w Bukownie koło Olkusza, w nowo otwartej aptece. Po zmianach terytorialnych województw w 1977 roku dyrektor krakowskiego Cefarmu zaproponował mi kierownictwo w aptece w Szczyrzycu, gdzie pracowałem do roku 1990. W latach 1991-1994 pracowałem jako inspektor nadzoru farmaceutycznego w Nowym Sączu. Obecnie, od kilkunastu lat, jestem kierownikiem apteki prywatnej w Szczyrzycu, którą wykupiłem od Cefarmu. Ostatni okres jest w mojej „karierze zawodowej” szczególnie męczący, gdyż w małym Szczyrzycu otwarta została druga, konkurencyjna apteka.

 

 

   Pyta Pan o kondycję aptekarstwa… Widzę ją w czarnych brawach, zbyt wiele osób nie mających nic wspólnego z prawdziwą farmacją, dyktuje warunki pozostałym aptekom. Niestety do tych nieprawidłowości nagięte jest prawo farmaceutyczne.