01.2012 – „XX Światowy Dzień Chorego – 11 lutego 2012.”
Orędzie Ojca świętego Benedykta XVI skierowane na XX Światowy Dzień Chorego zostało zatytułowane słowami Jezusa: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła (Łk 17, 19). Słowa te nawiązują wyraźnie do Roku Wiary, który rozpoczniemy 11 października br. Postawienie zagadnienia wiary w centrum rozważań nad ludzkim cierpieniem i chorobą ma także znaczenie dla pacjenta. Wiara pomaga mu w jego samotności i izolacji, na którą skazuje go choroba. W orędziu znajdujemy słowa zapewnienia: kto wierzy, nigdy nie jest sam! Wiara osób, które w chorobie i cierpieniu zbliżają się do Boga, prowadzi do przekonania, że nie pozostają same w swojej niedoli. Dzięki wierze doświadczają obecności Boga, który pomaga znosić cierpienia i dogłębnie uzdrawia ludzkie serca. Wiara zbliża do Boga i staje się kotwicą ostatecznego ratunku, jaki może przyjść tylko od Tego, Który jest źródłem życia i gwarantem zdrowia. Wiara daje siłę i przywraca piękno życia, nawet wtedy, gdy pozostaje obciążone cierpieniem. Stanowi bowiem wewnętrzną moc scalania tego, co składa się na sens ludzkiego istnienia, zwłaszcza związanego z trudem i zagrożeniem utraty nadziei.Z perspektywy wiary, jej szansy dla chorego, należy odczytać zaproszenie Ojca świętego do refleksji nad darem uzdrowienia, jakie płynie ze spotkania z Chrystusem. Nawiązanie do spotkania z trędowatym, uzdrowionym przez Jezusa, wyraźnie wskazuje na wiarę jako warunek uzdrowienia. Wiara jest bowiem doświadczeniem osobowego kontaktu z Bogiem. W wyniku tego doświadczenia zmienia się sam człowiek, jego relacje i odniesienia do innych i do siebie samego. Prawdziwie uzdrowiony okazał się ten, który nie tylko został uwolniony od trądu, lecz także przyszedł do Jezusa wyrazić mu swoją wdzięczność. Do niego zwrócił się Jezus z uznaniem: twoja wiara cię uzdrowiła. Ta historia uzdrowienia pokazuje także, iż każdy człowiek, nawet niewdzięczny, może doświadczyć miłości Boga, Jego mocy uzdrowienia. Miłość Boga wobec chorego jest absolutnie bezinteresowna, wystarcza żeby przynajmniej szukał on uzdrowienia w Bogu, tak jak potrafi.
Z pomocą w poszukiwaniu Boga, Jego mocy uzdrowienia przychodzi Kościół. Benedykt XVI przypomina, że każdy zwracający się do Boga w swoim cierpieniu i chorobie może być pewien wiernej miłości i stałej obecności ze strony Chrystusa i Kościoła. Dowodem na to są sakramenty uzdrowienia: pokuta, namaszczenie chorych i Eucharystia. Każdy z tych sakramentów niesie siłę uzdrowienia i nadzieję na zdrowie całego człowieka – w wymiarze cielesnym i duchowym. Choroba ciała i zranienie duszy pozwala zrozumieć konieczność sakramentów jako narzędzi duchowej przemiany, a także fizycznej. Papież akcentuje bliskość Boga w sakramentach – jako Tego, Który stwarza i zbawia, Którego obecność dana jest duchowo i fizycznie. Temu służą znaki sakramentalne, tak jak olej do namaszczenia chorego, przez który Chrystus dotyka fizycznie ludzkiego ciała, by przekazać mu duchową moc i uzdrowienie. Kontakt Jezusa z chorym był zawsze rzeczywisty, a zarazem oparty na wierze otwierającej na działanie mocy Bożej. To, czego oczekuje Bóg, to gotowość przyjęcia Jego łaski. Potwierdzeniem tej gotowości jest nawrócenie i wiara w Ewangelię. Na tej drodze człowiek odnajduje sposób wyzwolenia z grzechu i siłę do znoszenia jego skutków. Nie popada w rozpacz, bo doświadcza miłosierdzia Bożego.
Benedykt XVI podkreśla w swym orędziu, że Jezus zawsze okazywał szczególne względy chorym. Takiej postawy uczy Ewangelia wszystkich ludzi Kościoła i całego środowiska Służby Zdrowia. Tym, którzy są gotowi naśladować Jezusa w służbie choremu, składam wyrazy uznania i obietnicę nieustannego wsparcia duchowego.